De wereld is zo klein! Vandaag al twee dingen voorgehad:
Mijn pa kent iemand die koten verhuurd en nu blijkt die persoon de kotbazin van Hanna te zijn.
Marie (niet Marie van m'n klas) had een berichtje naar me gezonden via WJNH en zo zijn we beginnen babbelen en nu blijkt dat de Marie van Steph te zijn.
Plezante voorvallen, maar toch zo freaky.
Kotzoektocht is uitgesteld wegens slecht weer...
Oja, ik zoek een mooi gedicht over geluk, gelukkig zijn of iets in die aard... Help?
Zwijgend staan we op het perron. Scheiden hier onze wegen? We zouden voor altijd, altijd vrienden blijven. Je wilt nog wat zeggen, maar je trein komt aan gereden.
Een vluchtige afscheidskus. Maar ik laat je niet gaan, in mijn hart en in gedachten ben je voor altijd, altijd bij mij gebleven.
Dit gedicht hangt naast het geschiedenislokaal. Het is zowat het beste gedicht van alle gedichten waarmee onze school wordt 'opgefleurd' (fucking gedichtennamiddag). Alles erin doet me zo denken aan Sarah en ik. God, wanneer stop dit?
leer me huilen, en als ik huil leer me zeggen: het is niets. hdc
Figureren is leuk! Vannacht heb ik opnames van de kortfilm 'Twijfel' bijgewoond. De regisseur was de nicht van Davy en die had nog figuranten nodig.
"Het is dus zo dat het verhaal gaat over een meisje die geen keuzes kan maken. Ze komt dan ook terecht op een T-splitsing. Hier staat ze dus eigenlijk letterlijk voor de keuze: gaat ze naar links of naar rechts? Ze twijfelt echter heel erg en kan niet kiezen. We bevinden ons hier zo’n beetje in een droomwereld en plots komen er een heleboel mensen van de linker –en de rechterkant. Deze mensen beïnvloeden als het ware het meisje. Sommige mensen zijn blij met de keuze die ze gemaakt hebben, anderen niet... Wanneer de mensen het meisje echter passeren, zwijgen ze en kijken ze haar streng aan. Ze wordt dus eigenlijk geviseerd door de mensen omdat ze niet kan kiezen."
Een uitputtingsslag, maar echt de moeite. Wat de meeste indruk op mij maakte was de belichting. Hoe ze dat hebben klaargespeeld, het blijft me een vraag. Rond 23u zijn we beginnen filmen en dat heeft ongeveer geduurd tot 4u30. Maar ik denk dat we al bij al maar een klein uurtje echt hebben gefigureerd; we zaten vooral in de garage koffie te slurpen en te wachten. Vooral VEEL wachten. We hebben gekaart (met de actrice - ik weet haar naam niet, Caroline/Karolien/Carolien/... Ik herkende haar van ergens, maar ik wist echt niet waarvan - ging het veel beter dan met de moeder van Davy), geswingt, muziekjes geluisterd, gedebateerd over de actualiteit en de media die erop springt en veel gesocialised. Ondertussen heb ik bijna de ganse familie Steen leren kennen (met natuurlijk Mandy, de regisseur). Om ongeveer 5u30 zat ik in mijn bed (maar het teveel aan koffie hield mij nog even wakker) en vanmorgen ben ik veel te vroeg wakker geworden. Maar soit, het was echt een zalige ervaring! Davy en ik zijn zo de meest enthousiaste figuranten.
Het is weer zover: een nieuwe poging om mezelf aan het bloggen te krijgen. Hopelijk gaat dit langer duren dan 5 postjes.
Nu ben ik eigenlijk half weg Vietnam. Het is echt interessant, maar de concentratie laat het weer afweten. Goh, ik kijk zo uit naar volgend jaar. De zoektocht naar een kot blijft duren. Daarjuist heb ik Hanna (iemand van mijn koor die taal-en letterkunde studeert) gevraagd om kot-zoek-tips. Ze gaat wat helpen rondkijken in de buurt van de Blandijn. Ik hoop echt een goed kot te vinden. Eentje met een toffe sfeer. (Tips zijn altijd welkom).
Ik vraag me af waarom de laatste tijd de tijd zo enorm snel gaat. Ik ben weer bezig met duizend en één dingen en deadlinen komen zo dicht bij. Ik trek me te veel aan. Plots blijk ik verantwoordelijk te zijn voor het scetchje van onze groep voor de declaratieviering. Ik zal toch proberen dat iemand anders aan te smeren, ik maak al de powerpoint en het draaiboek. Het jaarboek moet ook dringend in orde gemaakt worden. Vanavond stuur ik nog het tekstje ervoor door naar de andere zesdes.
Ondertussen is er nog altijd mijn teerbeminde leerlingenraad. Met milieu organiseren we een biolunch. Ik had er al van het begin m'n twijfels over. Er zijn echt niet veel inschrijvingen. Ik hoop dat het nog op z'n beentjes terecht komt. Het zou jammer zijn voor mevrouw Verhaeghe, die steekt daar zoveel moeite in. Voor de rest hebben we nog de ijsjesverkoop t.v.v. een project in India. Hierdoor zijn al mijn middagen bezet. Best wel vervelend, want op sommige middagen moet ik op drie plaatsen zijn: Wereldschool, declaratieviering en dansen voor Op-sceen (het vrij podium van volgende week). Ik zal toch blij zijn eens we juni zijn. Rust! Ik hoop dat de examens tamelijk relax zullen zijn. Al bij al valt dat semestersysteem goed mee. Enkel wiskunde, natuurwetenschappen, geschiedenis en aardrijkskunde zal ik vooraf nog eens moeten herhalen. En misschien Latijn en Nederlands ook. Het zal wel lukken... (wanneer ik dit hier herlees, begrijp ik niet dat ik me afvraag waarom ik zo moe ben...)
Maar deze meid is terug naar Vietnam (wat hou ik toch van geschiedenis!).
